cannn22
25-07-2016, 22:55
İsmim Can, İstanbul'da ikamet ediyorum. 2 teker aşığı 2015 model 600RR, MT09 ve Nmax kullanıcısıyım. 4 tekerli bir araç sahibi hiç olmadım. Tabi babamın az yakan çok kaçan 1.5 Dci Clio Symbol'ünü saymazsak :gül8:
Yaklaşık olarak 6 yıldır motosiklet üzerindeyim ve her yılımı motosiklet sayesinde dolu dolu yaşadım ve yeni yeni bir çok insanlarla tanışıp güzel dostluklar, abi-kardeş ilişkileri kurduk. Ben motosikletimi ev içinde muhafaza ediyorum. 3 farklı kapıdan çok sıkıntılı ve zorlu koşullarda 185+ kiloda olan motosikletlerimi ev içine sokmaya uğraşıyorum. Yıllardır indir kaldır yapa yapa bu hayvani şeyleri rahatsızlandım ve 3 aydır ağrı sızı kıvranıyordum. Olay Ramazan ayında başıma geldi Yataktan tek başıma kalkıp, yatamayacak kadar kötü durumda olup acıdan gözlerimden yaş geliyordu. Sonra öğrendik ki, yıllar içinde fıtık oluşmuş ve şuanda 2 adet bel fıtığına sahibim. Doktor kesinlikle sağlığın için motosiklete binmememi söyledi. Ani hareketlerden kaçınmam gerektiğini ve kesinlikle ağır kaldırmamın yasak olduğunu belirtti. Şuanda ameliyattan kurtulmak için Fizik tedavi görüyorum. Çok fazla pimpirikli olduğum için motosikletimin alarmı da olsa, brandasını kapatıp sarıp sarmalasam da, bahçede bırakmaya içim el vermiyor evin içine alıyorum. Zamanla tabi ki çürütmüş beni içten içe birden fıtık patlak verdi.
Bunları size anlatıyorum, çünkü araba maceramın başlama sebebi maalesef fıtık gibi tedavisi olmayan, ameliyat olunsa da kesin çözümü olmayan kronik hastalık. Eğer ben fıtık olmasaydım, şimdi burada sizlere böyle bir yazıyı yazmazdım muhtemelen. Neredeyse her gece Mecidiyeköy-Silivri gazlayıp çay içmeye sahile gidiyordum. Gerçekten 2 teker bir hastalık, bağımlılık. Kaza da yaptım 27 Eylül 2015 tarihinde. 170+ bir hızla (Kesinlikle marifet değil ama 6 senedir ilk kazam bu oldu) tek teker, ön kaldırmış vaziyette giderken, tam metrobüs köprüsü altından geçiyordum ki, muhtemelen türbilans'a girdim ve terse düştüm. Neyse ki yol düzdü ve uzunca bir süre, sürüklenmekten canım sıkılacak kadar çok sürüklendim ama ekipmanlarım korudu şükür. Yinede kolumda 5-6 cm uzunluğunda 2-3 cm genişliğinde bana hatıra kalacak olan bir yanık izi mevcut. Allah'ım beterinden saklasın.
Bu kazadan etkinlendim, daha sonrasında eskiye nazaran daha sakin kullanmaya, teker yapmamaya, yapsam bile abartmamaya başladım. Sonrasında iyice durakladım sayılır. Arada bir otoban gibi yerlerde yüksek hızlar 280-299+ gibi harici aksiyonlar kalmamaya başladı ve yaklaşık 1 aydır Nmax 125cc scooter'ımla geziyor, büyük çocuklarıma el sürmüyorum. Kendimi soğutmaya, uzaklaştırmaya çalışıyorum ama marşa bastığımda ki homurtusu bile kucakla beni dışarı çıkar dese de, bel fıtığı sebebiyle dışarı çıkarmayı göze alamıyorum, daha doğrusu yaşadığım acılar ve yataktan bile tek başıma kalkamadığım gözümün önüne geliyor. Bir de artık motosiklet kazaları, dikkatsiz sürücüler sebebiyle kaybettiğim bir sürü arkadaşımın haberini almak gerçekten beni parçalamaya başladı ve korkmaya başladım. Tabi ki suçlu olan arkadaşlarımda vardır elbet ama yinede gidiyor işte aramızdan. 1 saat önce gördüğüm kişinin 1 gün sonra mezarı başında olmak gerçekten çok acı. Sonuçta arkanızda sizi seven, gözünüzün içine bakan bir aileniz var ve kimseyi üzmeye hakkım yok diyerek kız arkadaşımında 1 yıldır büyük ısrar ve baskılarına dayanamayıp en büyük sebep olan fıtık dolayısıyla motosikleti bırakma daha doğrusu kapımdan 2 teker eksik olmaz ama kısmetse güzel bir araba alıp amacım kendimi kandırmak. İnşallah bunu başarabilirim.
Uzun uzun baya şey yazdım, başımdan geçen olayları anlattım bunları size okutmakla hakkınıza girdim. Özür dilerim sizlerden, hakkınızı helal edin. Ama istedim ki, arabaya geçmek isteme sebebimin kısa bir özetini sizlerle paylaşayım, bu bağlam da belkide bana daha iyi yardımcı olursunuz. Bu arada düşündüğüm araç RCZ, konusunu, merak ettiklerimi RCZ bölümüne açacağım. Umarım yanlış yer değildir.
Umarım sizlerle tanışmak kısmet olur. Herkese kazasız belasız sürüşler dilerim.
Yaklaşık olarak 6 yıldır motosiklet üzerindeyim ve her yılımı motosiklet sayesinde dolu dolu yaşadım ve yeni yeni bir çok insanlarla tanışıp güzel dostluklar, abi-kardeş ilişkileri kurduk. Ben motosikletimi ev içinde muhafaza ediyorum. 3 farklı kapıdan çok sıkıntılı ve zorlu koşullarda 185+ kiloda olan motosikletlerimi ev içine sokmaya uğraşıyorum. Yıllardır indir kaldır yapa yapa bu hayvani şeyleri rahatsızlandım ve 3 aydır ağrı sızı kıvranıyordum. Olay Ramazan ayında başıma geldi Yataktan tek başıma kalkıp, yatamayacak kadar kötü durumda olup acıdan gözlerimden yaş geliyordu. Sonra öğrendik ki, yıllar içinde fıtık oluşmuş ve şuanda 2 adet bel fıtığına sahibim. Doktor kesinlikle sağlığın için motosiklete binmememi söyledi. Ani hareketlerden kaçınmam gerektiğini ve kesinlikle ağır kaldırmamın yasak olduğunu belirtti. Şuanda ameliyattan kurtulmak için Fizik tedavi görüyorum. Çok fazla pimpirikli olduğum için motosikletimin alarmı da olsa, brandasını kapatıp sarıp sarmalasam da, bahçede bırakmaya içim el vermiyor evin içine alıyorum. Zamanla tabi ki çürütmüş beni içten içe birden fıtık patlak verdi.
Bunları size anlatıyorum, çünkü araba maceramın başlama sebebi maalesef fıtık gibi tedavisi olmayan, ameliyat olunsa da kesin çözümü olmayan kronik hastalık. Eğer ben fıtık olmasaydım, şimdi burada sizlere böyle bir yazıyı yazmazdım muhtemelen. Neredeyse her gece Mecidiyeköy-Silivri gazlayıp çay içmeye sahile gidiyordum. Gerçekten 2 teker bir hastalık, bağımlılık. Kaza da yaptım 27 Eylül 2015 tarihinde. 170+ bir hızla (Kesinlikle marifet değil ama 6 senedir ilk kazam bu oldu) tek teker, ön kaldırmış vaziyette giderken, tam metrobüs köprüsü altından geçiyordum ki, muhtemelen türbilans'a girdim ve terse düştüm. Neyse ki yol düzdü ve uzunca bir süre, sürüklenmekten canım sıkılacak kadar çok sürüklendim ama ekipmanlarım korudu şükür. Yinede kolumda 5-6 cm uzunluğunda 2-3 cm genişliğinde bana hatıra kalacak olan bir yanık izi mevcut. Allah'ım beterinden saklasın.
Bu kazadan etkinlendim, daha sonrasında eskiye nazaran daha sakin kullanmaya, teker yapmamaya, yapsam bile abartmamaya başladım. Sonrasında iyice durakladım sayılır. Arada bir otoban gibi yerlerde yüksek hızlar 280-299+ gibi harici aksiyonlar kalmamaya başladı ve yaklaşık 1 aydır Nmax 125cc scooter'ımla geziyor, büyük çocuklarıma el sürmüyorum. Kendimi soğutmaya, uzaklaştırmaya çalışıyorum ama marşa bastığımda ki homurtusu bile kucakla beni dışarı çıkar dese de, bel fıtığı sebebiyle dışarı çıkarmayı göze alamıyorum, daha doğrusu yaşadığım acılar ve yataktan bile tek başıma kalkamadığım gözümün önüne geliyor. Bir de artık motosiklet kazaları, dikkatsiz sürücüler sebebiyle kaybettiğim bir sürü arkadaşımın haberini almak gerçekten beni parçalamaya başladı ve korkmaya başladım. Tabi ki suçlu olan arkadaşlarımda vardır elbet ama yinede gidiyor işte aramızdan. 1 saat önce gördüğüm kişinin 1 gün sonra mezarı başında olmak gerçekten çok acı. Sonuçta arkanızda sizi seven, gözünüzün içine bakan bir aileniz var ve kimseyi üzmeye hakkım yok diyerek kız arkadaşımında 1 yıldır büyük ısrar ve baskılarına dayanamayıp en büyük sebep olan fıtık dolayısıyla motosikleti bırakma daha doğrusu kapımdan 2 teker eksik olmaz ama kısmetse güzel bir araba alıp amacım kendimi kandırmak. İnşallah bunu başarabilirim.
Uzun uzun baya şey yazdım, başımdan geçen olayları anlattım bunları size okutmakla hakkınıza girdim. Özür dilerim sizlerden, hakkınızı helal edin. Ama istedim ki, arabaya geçmek isteme sebebimin kısa bir özetini sizlerle paylaşayım, bu bağlam da belkide bana daha iyi yardımcı olursunuz. Bu arada düşündüğüm araç RCZ, konusunu, merak ettiklerimi RCZ bölümüne açacağım. Umarım yanlış yer değildir.
Umarım sizlerle tanışmak kısmet olur. Herkese kazasız belasız sürüşler dilerim.